Εν εξάλλω

Η κατάληψη στην ΕΡΤ και η διακοπή του δελτίου ειδήσεων της ΝΕΤ για λιγότερο από ένα λεπτό, από παιδιά με ακάλυπτα πρόσωπα, που σήκωσαν το εκπληκτικό πανό «Σταματήστε να κοιτάτε - Βγείτε όλοι στους δρόμους» δεν είναι, όπως μπορεί να νομίζετε διάφοροι-διάφοροι, μια εξαιρετική, καίρια, θαρραλέα, ειρηνική μορφή πολιτικής διαμαρτυρίας που χτυπάει (χωρίς ν’ ανοίγει μύτη) ακριβώς εκεί που πρέπει, αλλά, σύμφωνα με τον ανταγωνιστικούλη και τον Αντώναρο, «οργανωμένη ενέργεια, πέρα από οποιαδήποτε κοινωνική ανοχή και διάσταση διαμαρτυρίας» και «ενέργεια που αποδεικνύει την περιφρόνηση που έχουν αυτά τα στοιχεία για τους κανόνες βάσει των οποίων λειτουργεί η Δημοκρατία μας», αντίστοιχα.

Κατ’ αρχάς, ας αποφασίσει ο ανταγωνιστικούλης: ήταν οργανωμένη ή δεν ήταν; Γιατί λίγο παραπάνω στις δηλώσεις του μας είπε ότι οι καταληψίες «είχαν από νωρίς αρχίσει να έρχονται στο Ραδιομέγαρο σε μικρές ομάδες και όχι οργανωμένα». Κατά δεύτερον, ας μου εξηγήσει κάποιος από πότε η φράση «οργανωμένη ενέργεια» είναι απαξιωτική. Δηλαδή, πώς ακριβώς θα μπορούσε να μην ήταν οργανωμένη; Όταν δίνεις ραντεβού για καφέ, δεν είναι οργανωμένη ενέργεια; Όταν βγαίνει και κάνει δηλώσεις ο μαλάκας ο ανταγωνιστικούλης, δεν είναι οργανωμένη ενέργεια; Μπορείς να πεις «Παιδιά, να μαζευτούμε να πάμε να μπουκάρουμε στο δελτίο της ΝΕΤ, αλλά όχι οργανωμένα»; Μιλάμε την ίδια γλώσσα; Ανήκουμε στο ίδιο είδος; Παράλογο; Δεν απαντάει, που λέει και το Μπαλόνι.

Κατά τρίτον, αυτή η οργανωμένη-ανοργάνωτη ενέργεια βρίσκεται «πέρα από οποιαδήποτε κοινωνική ανοχή», μας είπε. Είναι δηλαδή έγκλημα καθοσιώσεως, βλασφημία, ιεροσυλία, που τόλμησαν και βεβήλωσαν έτσι αναίσχυντα το σεπτό μέγαρο της κρατικής τηλεόρασης, που του σκάμε τα 50ευρα στους λογαριασμούς της ΔΕΗ για να μας δείχνει την Άννα Μπορώ Δρούζα να θεραπεύει τον καρκίνο με το λιόζουμο. Είναι δηλαδή πέρα από οποιαδήποτε κοινωνική ανοχή (γιατί προφανώς υπάρχουνε πολλές κοινωνικές ανοχές, αχ, με πονάνε τα ελληνικά μου) να διαμαρτυρόμαστε σ’ ένα χώρο που ανήκει σε όλο τον ελληνικό λαό, ο οποίος κάνει το σκατό του παξιμάδι για να πληρώνει το μισθό του ανταγωνιστικούλη. Εγώ πάλι νομίζω ότι είναι πέρα από τη μία και συγκεκριμένη κοινωνική ανοχή η αλαζονεία και το θράσος αυτών των λουστραρισμένων δημοσίων υπαλληλίσκων που τους ταΐζουμε τόσα χρόνια για να γυρνάνε με κάθε ευκαιρία και να μας φτύνουνε στα μούτρα ελαφρά τη καρδία!

Και μιλώντας για φτύσιμο στα μούτρα, να πει κάποιος στον Αντώναρο, και όλο του το γαμημένο συνάφι, ότι δεν περιφρονούν «αυτά τα στοιχεία», δηλαδή εμείς, τη δημοκρατία, μπουκάρωντας στο κωλομάγαζο του ανταγωνιστικούλη, αλλά απόλυτη, συστηματική, ανερυθρίαστη και επικίνδυνη περιφρόνηση για τη δημοκρατία μας και τους θεσμούς της είναι το πρώτο και το βασικότερο πράγμα που έχει επιδείξει η Νέα Δημοκρατία από τη μαύρη εκείνη ώρα που ανέβηκε στην εξουσία το 2004.

Να τους πει κάποιος ότι το ξέρουμε πως την έχουνε γραμμένη στ’ αρχίδια τους τη δημοκρατία μας και όλους εμάς απ’ την αρχή, από τότε που ο Καραμανλής δεν εμφανιζόταν ποτέ στη Βουλή στην Ώρα του Πρωθυπουργού, απ’ όταν έσκαγαν τα σκάνδαλα των υποκλοπών, των ομολόγων, του Ζαχόπουλου, του Βατοπεδίου, και έσβηναν το ένα μετά το άλλο χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί, απ’ όταν άφηναν τη χώρα να γίνει παρανάλωμα, απ’ όταν ανακοίνωναν εκλογές μέσα στις φλόγες στις 16 Αυγούστου για ένα μήνα μετά, και ότι δεν είμαστε εμείς εκείνοι που επιστρατεύουμε θεωρίες συνομωσίας κάθε τρεις και λίγο, δεν είμαστε εμείς εκείνοι που διατάζουμε τους μπάτσους μας να κάθονται να κοιτάνε την Αθήνα να καίγεται, δεν είμαστε εμείς εκείνοι που βγάζουμε στους δρόμους τα ΜΑΤ αγκαλιά με τη Χρυσή Αυγή και τους κουκουλοφόρους ασφαλίτες, δεν είμαστε εμείς που δεν κάναμε αποδεκτές τις παραιτήσεις των υπουργών μετά τη δολοφονία, δεν ήμασταν εμείς στα μπουζούκια και στα γήπεδα τη νύχτα και την επόμενη μέρα του φόνου, δεν ψεκάζουμε εμείς με καρκινογόνα χημικά τα παιδιά στα μούτρα, δεν είμαστε εμείς που σπάμε στο ξύλο 15χρονα που προσφέρουν λουλούδια στους μπάτσους στις διαδηλώσεις, δεν δέρνουμε εμείς τους μουσικούς που διαμαρτύρονται στα Προπύλαια, δεν σπάμε εμείς καθιστικές διαμαρτυρίες μαθητών, δεν συλλαμβάνουμε εμείς 13χρονα, δεν τα προφυλακίζουμε εμείς ούτε τους απαγγέλλουμε εμείς κατηγορίες με τον αντιτρομοκρατικό νόμο.

Και, βέβαια, δεν είπαμε εμείς στους μπάτσους ότι αυτοί είναι το κράτος, δεν ρίξαμε εμείς στα μαλακά τους κατηγορούμενους της ζαρντινιέρας, δεν δικάζουμε εμείς τον Αυγουστίνο Δημητρίου για αντίσταση κατά της αρχής, δεν φυλακίζουμε εμείς παιδιά με πράσινα παπούτσια και δεν ήταν το δικό μας χέρι που σήκωσε το όπλο ώστε να μπορέσει ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος να επιδείξει για άλλη μια φορά την αποκλίνουσα συμπεριφορά του και να βάλει την καρδιά του μπροστά στη σφαίρα μας.