Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Abandon all hope, ye who enter here



Σ' αυτή τη χώρα ζουν φυλακισμένοι 12.192 άνθρωποι.

Σ' αυτή τη χώρα μέσα στις φυλακές στοιβάζονται κρατούμενοι για εγκλήματα, κρατούμενοι για ναρκωτικά (ανεξαρτήτως είδους και ποσότητας), κρατούμενοι για χρηματικές ποινές, προφυλακισμένοι που περιμένουν να δικαστούν, ανήλικοι κρατούμενοι, όλοι μαζί, αγκαλιά.

Σ' αυτή τη χώρα οι φυλακές έχουν πληρότητα 148%. Σ' αυτή τη χώρα εδώ και μια βδομάδα 8.000 άνθρωποι μέσα στις φυλακές ξεκίνησαν να κάνουν αποχή από το συσσίτιο. Σ' αυτή τη χώρα 4.805 άνθρωποι μέσα στις φυλακές κάνουν ακόμα -εδώ και μια βδομάδα- απεργία πείνας.

Σ' αυτή τη χώρα η διεύθυνση των φυλακών στα Διαβατά αρνείται να δώσει στους απεργούς την υπεύθυνη δήλωση ότι κάνουν απεργία πείνας, ώστε να έχουν τα δικαιώματα που προκύπτουν από την πολιτική αυτή πράξη (κυρίως να μην τους ταϊζουν με το ζόρι και να έχουν ιατρική περίθαλψη, φαντάζομαι). Αυτοί οι αόρατοι απεργοί πείνας είναι 430 κι ανάμεσά τους έχουν 12 ανηλίκους.

Σ' αυτή τη χώρα οι κρατούμενοι ζητούν τα αυτονόητα. Όταν ένας άνθρωπος κάνει κάτι φριχτό, πάει φυλακή. Όταν ένας άνθρωπος κάνει κάτι παράνομο, πάει φυλακή. Ωραία. Αυτό δε σημαίνει ότι του αφαιρείται στην πύλη της φυλακής η ιδιότητα του ανθρώπου. Αν αυτο θέλουμε ως κοινωνία ας μας το πουν. Ας μην υπερηφανευόμαστε εμείς οι προοδευτικοί ότι σ' αυτή τη χώρα έχουμε καταργήσει τη θανατική ποινή. Υπάρχουν και χειρότερα πράγματα απ' το θάνατο και όλα προϋποθέτουν να είσαι ζωντανός.

Σ' αυτή τη χώρα υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που παλεύουν για τη ζωή τους ακριβώς μ' αυτό το ύστατο όπλο που απομένει στον άνθρωπο: το θάνατο.

Κι ύστερα, γιατρέ, την πάσα αυγή,
Την πάσα αυγή, γιατρέ, με τα χαράματα,
Πάντα η καδιά μου στην Ελλάδα τουφεκίζεται.

Πάντα.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Επειδή παρακολουθώ την ιστορία από κοντά εδώ και μέρες και επειδή τυχαίνει να γνωρίζω εκ των έσω την πραγματικότητα στις ελληνικές φυλακές, ξέρω ότι οι κρατούμενοι είναι οι πιο αυστηροί κριτές του εαυτού τους. Και δεν έχω γνωρίσει ακόμα κρατούμενο που να ισχυρίζεται ότι είναι άδικα μέσα. Ανίθετα, αυτό που διεκδικούν είναι οι ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Δηλαδή, όχι υπεράριθμα κελιά (στη φυλακή ανηλίκων σε κελία των 2 μένουν έως και 6 άτομα), όχι απάνθρωπη μεταχείρηση και ίσες ευκαιρίες (επισκεπτήρια, μεροκάματα κλπ.) για όλους. Δηλαδή, τα αυτονόητα που ισχύουν σε όλες τις φυλακές της Ευρωπαικής Ένωσης. Δυστυχώς οι ελληνικές φυλακές είναι η μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας: γλύψιμο, ρουσφέτι, λάδωμα αν θες να τη βγάλεις καθαρή. Σ'ευχαριστώ για το χώρο...

winnie είπε...

Silentcrossing, αυτό ακριβώς είναι που με τρελαίνει: σκέφτομαι ότι αν οι ελληνικές φυλακές είναι η μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας, το Εξπρές του Μεσονυχτίου θα ωχριά μπροστά τους...

Ανώνυμος είπε...

Εντάξει, δεν είναι κι έτσι ακριβώς γιατί έχουν δοθεί και αγώνες στην ελλάδα (όπως αυτοί που αναφέρεις στο μπλογκ σου). υπάρχει πάντως στέρηση των αυτονόητων δικαιωμάτων...πάλι καλά που κάτι κινείται από ομάδες πολιτών πια μήπως και γίνει κάτι ουσιαστικό...