The color purple

Είναι ένα παράξενο πράγμα που δεν μπορώ να βρω τι να γράψω. Τελικά φαίνεται πως αυτό που λένε ότι η ευτυχία δεν είναι καλός αγωγός της δημιουργικότητας ισχύει για μερικούς ανθρώπους. Βέβαια, ξέρω και κάποιους που τους συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο...

Εγώ είμαι καλά, το αυτό επιθυμώ και για σας. Και εν τω μεταξύ, η χώρα είναι στον αυτόματο πιλότο, οι μπάτσοι εξακολουθούν να πλακώνουν τον κόσμο στο ξύλο, ανεξαρτήτως αν έκανε κάτι ή όχι, γενικώς ανεξαρτήτως, οι συνδικαλίστριες στις εταιρίες καθαρισμού ζουν προφανώς στην Ινδία, αφού οι επιθέσεις με οξύ έχουν γίνει the new hot thing, ο Μητσοτάκης δεν πέθανε ούτε αυτή τη φορά από την απογοήτευση, τα Χριστούγεννα επελαύνουν, το ίδιο και η γρίπη, κι εγώ αρνούμαι πεισματικά να εμβολιαστώ γιατί φοβάμαι μην την πάθω όπως τότε με τη θαλυδομίδη, και σε μερικά χρόνια ξεφουρνίσω κανένα τερατάκι. Οπότε η γενικότερη τρομολαγνία πιάνει, γιατί όπως διαβάζω στο βιβλίο που διορθώνω, τα ίδια τράβαγαν και το 19ο αιώνα οι γιατροί για να πείσουν το λαό να εμβολιαστεί για την ευλογιά.

Κι αν γράφω απόψε, που γι' άλλη μια φορά κλείνουμε τεύχος μεσ' τη νύχτα, αυτό το μη ποστ, είναι για να μην το παρατήσω τελείως αυτό το μαγαζάκι, γιατί το αγαπάω.

Να, αυτά.