Spinning

Περνάω όλη μου την ημέρα στο ίντερνετ. Παρακολουθώ τους υποψήφιους του ΑΣΕΠ να βαράνε υστερία στα φόρουμ για το αν θα αναβληθεί ή όχι (ο γαμημένος) ο διαγωνισμός λόγω των αγροτών που έχουν κλείσει τους δρόμους. Μένω άφωνη με τις ανορθογραφίες των φιλολόγων στα εν λόγω φόρουμ. Διαβάζω τα μπλογκ των άλλων και γίνομαι πράσινη από τη ζήλεια. Πατάω ριφρές στο Facebook 30769367 φορές την ώρα. Παίζω ηλίθια παιχνίδια. Διαβάζω ειδήσεις (κακώς, πολύ κακώς). Πετάω πράγματα στα καλάθια μου σε διάφορες σελίδες αλλά δεν ψωνίζω (καλώς, πολύ καλώς) γιατί δεν έχω φράγκο. Καταστρώνω σχέδια για το πώς θα φτάσω στην Αθήνα για να δώσω. Προσπαθώ ν’ αποφασίσω αν θέλω να συγκατοικήσω (κι αν με παίρνει οικονομικά και ψυχολογικά να μην το κάνω). Ουρλιάζω βρισιές στον Κακλαμάνη. Μου λείπει το σπίτι μου. Μου λείπει το σπίτι μου όπως το έχω πλάσει ιδανικό μέσα στο μυαλό μου κι όχι όπως πραγματικά είναι. Καπνίζω σαν μανιακή. Βλέπω ταινίες. Παλιές και νέες. Κυρίως βλέπω σίριαλ και ριάλιτι (γιατί τέτοια είμαι). Διαβάζω για εκατοστή πεντηκοστή έβδομη φορά τα βιβλία του Τέρι Πράτσετ. Περιμένω. Κοιτάω το μπλογκ μου και δε μ’ αρέσει. Τις νύχτες φυσάει και φοβάμαι. Κάποια μέρα πρέπει να σας εξηγήσω πόσο φοβητσιάρα είμαι. Αναρωτιέμαι σε ποια χώρα να μεταναστεύσω. Θέλω ν’αρχίσω να πλέκω (!). Γουοτέβερ. Βαρέθηκα να τρώω δίαιτα και θέλω να φάω όλο το Βόσπορο. Αλλά. Κρατιέμαι. Δεν ξέρω αν θέλω ν’ αναβληθεί ή να μην αναβληθεί η μαλακία ο ΑΣΕΠ. Ξέρω ότι θέλω ν’ αποφασίσουνε επιτέλους.