Να πούμε λόγια άγρια, παράξενα κι ατόφια

Είναι όλα εδώ:

Η οθόνη βουλιάζει, σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας,
πού πας παλικάρι, ωραίο σα μύθος
κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς

Και όλες οι αντένες μιας γης χτυπημένης,
μεγάφωνα κι ασύρματοι από παντού,
γλυκά σε νανουρίζουν κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ' ουρανού

Πού πας παλικάρι, πομπές ξεκινούνε
κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό,
ουρλιάζουν τα πλήθη, καμπάνες ηχούνε
κι ο ύμνος σου τραντάζει τον ναό

Ποιος στ' αλήθεια είμαι 'γω και πού πάω,
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό,
οι προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ