Πέρσι το καλοκαίρι παντρεύτηκε ο ξάδελφός μου σ' ένα ξενοδοχείο στην Ανάβυσσο. Απ' αυτά που θυμίζουν ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του '70, με πορτοκαλί πλακάκια στους τοίχους, επένδυση ξύλου και γκρικ τραντίσιοναλ αρτ να σε κυνηγάει παντού.
Στο ίδιο ξενοδοχείο παραθέριζε ο Παττακός. Δεν τον αναγνώρισα εγώ αλλά η μάνα μου, φυσικά. Ο Παττακός. Ήρεμος, μέσα στις πρασινάδες, δίπλα στη θάλασσα, πίνει τον καφέ του, κάνει τους περιπάτους του, όλοι του φέρονται με ευγένεια και σεβασμό.
Κοντεύει τα εκατό. Εμ, βέβαια. Άλλα εκατό χρόνια θα ζήσει. Και γιατί όχι; Να τη χαιρόμαστε την Ελλάς μας, που μπουζουριάζει εικοσάχρονους χρήστες ναρκωτικών αλλά βγάζει τον Παττακό απ' τη φυλακή για να ρεμβάζει τα καλοκαίρια στην Ανάβυσσο και να θυμάται τα περασμένα μεγαλεία. Σωστά. Η δημοκρατία συγχωρεί. Μάλιστα. Πολύ χριστιανικό εκ μέρους της.
Εμένα όμως ας μου επιτρέψει.
7 σχόλια:
Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών εξάλλου...
πάλι το πουλί στη μόστρα έβαλες καλέ; Να δω πόσα ποστ θα χρειαστούν για να φύγει από μπροστά μας.
Κατά τα άλλα, ας μου επιτρέψει και μένα...
Ας μου επιτρέψει Νο 3...
η δε αποχουντοποίηση winnie μου, εννοείται ότι δε συνέβη ποτέ (τώρα στο πλαίσιο αμνηστείας ή λαλακίας, θα σε γελάσω και δε θέλω), κυρίως στο χώρο της δημόσιας διοίκησης και - βεβαίως, βεβαίως - των πανεπιστημίων.
Να σου πώ ευχαριστώ που μου τη θύμισες την επέτειο, δεν είναι οτι χάρηκα...
Θέλω να κάνω ένα λογοπαίγνιο για τον Στελλάκη, την άβυσσο και την Ανάβυσσο, αλλά δε μου βγαίνει :)
Γαμώτο, δίκιο έχεις ρε Μπαλόνι, τι το κοτσάρισα πάλι το πουλί; Σε κανα μήνα θα φύγει απ' τη μέση με το ρυθμό που γράφω...
Στάσα, πάμε ποίμα:
Ο Στελλάκης ατενίζει την άβυσσο, απ' το ξενοδοχείο του στην Ανάβυσσο, σίγουρος πως θα πάει στον παράδεισο.
Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Οδός (Αν)αβύσσου αριθμός 0;?
pun intended
γρήγορα γρήγορα βάλε καινούριο ποστ, δε μπορώ να το βλέπω αυτό φάτσα κάρτα
Δημοσίευση σχολίου