Έκατσα να τακτοποιήσω τις βιβλιοθήκες μου και για πρώτη φορά στη ζωή μου σκέφτηκα να πετάξω βιβλία. Κάτι ξεχασμένα Άρλεκιν, μερικά Βίπερ Νόρα, κάτι άθλια αισθηματικά Bell, πέντε-έξι βιβλία συνολικά, μη φανταστείτε. Τα 'χω ακουμπήσει σε μια γωνιά και παριστάνω ακόμα ότι είμαι αποφασισμένη να τα πετάξω, αλλά κατά βάθος ξέρω ότι μου είναι αδύνατον. Μάλλον θα μείνουν σ' αυτή τη γωνιά για πάντα (ή μέχρι ν' αλλάξω σπίτι) να με κοιτάζουν προσβεβλημένα, και να 'χουν και δίκιο. Άκου να πετάξεις βιβλία. Ιερόσυλη.
Προχτές που έλεγα σε κάποιον ότι είμαι άνεργη και δεν έχω τι να κάνω όλη μέρα, μου λέει "γιατί δεν φτιάχνεις ένα μπλογκ;". Πετάγεται κάποιος απ' την παρέα και του λέει "Μα έχει ήδη ένα μπλογκ". "Αλήθεια;" λέει ο πρώτος. "Αλήθεια" λέω εγώ. "Όλοι σήμερα έχουν κι από ένα μπλογκ" συνεχίζει αυτός. Δικό σας.
Είμαι τώρα σχεδόν ένα μήνα στην Αθήνα. Κανά δυο μέρες αφού ήρθα, αγόρασα απ' το σουπερμάρκετ μια σακούλα μανταρίνια. Τα 'φερα σπίτι κι έκατσα να φάω ένα. Είχε γεύση σαπίλας. Προσπάθησα μ' ένα δεύτερο και μ' ένα τρίτο. Αδύνατον. Γεύση από σκουπίδια. Τα 'βαλα κι εγώ σ' ένα καλαθάκι και τα ακούμπησα στο τραπεζάκι του σαλονιού. Ακόμα εκεί είναι, άθικτα, δεν έχουν χαλάσει, δεν μυρίζουν άσχημα, δεν έχουν ούτε ένα σημαδάκι, είναι γυαλιστερά, πορτοκαλί-πορτοκαλί, απαστράπτοντα, η προσωποποίηση της τελειότητας. Φοβάμαι ότι κάποια νύχτα θα βγουν στα μουλωχτά από το καλαθάκι τους και θα με δαγκώσουν στην καρωτίδα. Killer tanjerines slay their owner in her sleep.
Ώρες τώρα ψάχνω να βρω τρόπο να τελειώσω αυτό το ποστ. Είναι αδύνατον. Σ' ένα hommage στο σουρεαλισμό, λοιπόν, θα το τελειώσω έτσι.
7 σχόλια:
:)
surrealism is my middle name!
Σήμερα είναι Χαντζιδάκις tribute day.
Να μια ωραία ιδέα για ποστ, καλή μου!
Σε φιλώ
Aυτο με τα βιβλία το έχω και εγώ.Ντάνες αυτά που θέλω να δώσω, πουλήσω ή πετάξω και με πιάνουν κάτι ενοχές άλλο πράγμα
Τα βιβλία είναι θησαυροί αδέλφια,
από τα βίπερ νόρα μέχρι τους μυστικούς εφτά, μέχρι τα 100 χρόνια μοναξιάς και το 1984.
Μας έχουν συντροφέψει, ταξιδέψει, σημαδέψει, ορίσει.
Δεν τα αποχωρίζεσαι έτσι εύκολα.
Εκτός αν ξέρεις ότι πάνε σε καλά χέρια...
Είσαι ωραία!
Σε διαβάζω, γιατί βαρέθηκα τους βαρύγδουπους μαλάκες που ντρέπονται για τα 3/4 του εαυτού τους. Φιλιά από Θεσσαλονίκη
Κατερίνα
Παιδιά, αυτό με τα βιβλία είναι ευχή και κατάρα, στο τέλος θα νοικιάζουμε γκαρσονιέρες για να μένουν τα βιβλία και θα τα επισκεπτόμαστε τακτικά για να τα αερίζουμε και να τους κάνουμε λίγη παρέα. Μα να μη μπορώ να πετάξω ένα Άρλεκιν; Αρρώστια!
Κατερίνα, ευχαριστώ πολύ, αλλά μη νομίζεις, μπορώ κι εγώ να γίνω βαρύγδουπη, απλώς προσπαθώ να συγκρατιέμαι!
Μετά τη βίλα των οργίων θα έχουμε τη γκαρσονιέρα των βίπερ νόρα...
Μια χαρά. Σόρρυ αλλά αν δεν είναι λογοτεχνικό αριστούργημα το "έκανε τόξο το κορμί της να δεχθεί τον παλλόμενο ανδρισμό του" τί είναι?
Γιατί, το "η καυτή ανάσα του διέγραψε τη γεωγραφία του κορμιού της καταλήγοντας στο κέντρο της ύπαρξής της" τι είναι, δεν είναι πολιτιστική κληρονομιά που ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα;
Δημοσίευση σχολίου