Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα,
κάτω από τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ,
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή.
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά,
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ
ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ,
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας με γνώριζε.
Μανόλης Αναγνωστάκης
4 σχόλια:
Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην τους επιτρέψουμε να μας καταστήσουν ομήρους και φυλακισμένους στην ίδια μας την πόλη, όσο ανοχύρωτη κι αν την έχουν αφήσει οι κυρίως υπεύθυνοι αυτής της καταστροφής: οι πολιτικοί ΟΛΩΝ των κομμάτων και των ιδεολογικών αποχρώσεων.
Προσπαθώ να καταλάβω τι συνέβη χτες το βράδυ και δεν μπορώ...
Οι περισσότερες εφημερίδες αντιμετωπίζουν τις άγριες διαδηλώσεις των μαθητών το πρωί, τη διαδήλωση των 40.000 ανθρώπων που έκαναν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ το βράδυ και το πανηγύρι των κουκουλοφόρων -που δεν έχω πειστεί ότι είναι στο σύνολό τους αυτό που λέμε "αντιεξουσιαστές"- ως μια συνολική εξέγερση.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι είναι έτσι...
Το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτή η κυβέρνηση είναι πολύ επικίνδυνη και φοβάμαι...
Οργή και λύπη...Δεν μπορώ να βρω τα λόγια να περιγράψω αυτό που ένιωσα και νιώσαμε όλοι χθες το βράδυ. Οπότε αφήνω τον Αναγνωστάκη να μιλήσει και θα συμφωνήσω και με Tsok...
Ούτε εγώ πιστεύω ότι όλο αυτό το "πανηγύρι" είναι συνολική εξέγερση και διαμαρτυρία για τα κακώς κείμενα (βλ. σημερινή ΑΥΓΗ). Εξοργίζομαι λυπάμαι και φοβάμαι ταυτόχρονα και είμαι σίγουρη ότι το πράγμα θα πάει ακόμα πιο μακριά. Και το χειρότερο; Αυτοί θα συνεχίσουν να συνεδριάζουν και να δηλώνουν ότι "άλλο η εικόνα άλλο η πραγματικότητα"...
Δημοσίευση σχολίου